Debridement en voorbereiding van wonden
Ik heb mijn artikel op VSD-technologie niet in een lange tijd bijgewerkt, en ik ging onlangs voor een gang uit en bekeek het. Ik leerde ook over de VSD-markt en het gebruik van de ziekenhuizen. Nochtans, door vele manieren, hebben wij geleerd dat hoewel de negatieve de drukdrainage van VSD wijd in de kliniek is gebruikt, er nog vele vrienden zijn die weten wat niet VSD is. Ik hoop ook dat meer vrienden meer over VSD-technologie kunnen leren, omdat het werkelijk goede behandelingseffect een rijkdom aan theoretische kennis en klinische praktijk moet hebben.
Wat ik aan u over vandaag zou willen spreken is debridement alvorens negatieve de drukdrainage van VSD te gebruiken.
Debridement is een belangrijke stap in de voorbereiding van de wond en zijn het verdere helen. Debridement wordt gedefinieerd als verwijdering van necrotic of beschadigd weefsel, of buitenlands lichaam, van de gekronkelde oppervlakte. Eerste geregistreerde debridement in geschiedenis zou terug naar Guy de Chauliac in Frankrijk in 1363 moeten worden gevonden, toen hij het belang erkende om necrotic weefsel uit wonden en zijn positieve gevolgen te verwijderen bij het gekronkelde helen. De verwijdering van inactief weefsel wordt nu als beschouwd om de enige belangrijkste factor in de behandeling van vervuilde wonden. De eerste stap in het beoordelen van de wond is een beoordeling van necrotic weefsel. In feite, belemmert de aanwezigheid van buiten werking gesteld weefsel het evaluatieproces, de observatie van de wond, en leidt tot fysiologische hindernissen voor het gekronkelde helen. Het is onmogelijk voor de wond te helen tot het necrotic weefsel is verwijderd, en de klinische ervaring heeft aangetoond dat verwijderend necrotic weefsel, de afscheiding, en het metabolische afval van de wond de tijd kunnen verkorten te helen. De adequate bloedomloop zou moeten worden gevestigd alvorens om het even welke debridement actie wordt gedaan.
De inactieve substanties zijn een bron van besmetting en kunnen de groei van pathogene bacteriën in hen steunen, die het gekronkelde helen vertragen. Het verminderen van de bacteriële lading door debridement vermindert de waarschijnlijkheid van besmetting en vermijdt makend chronisch trauma ongeneeslijke wegens een blijvende ontstekingsreactie. Bovendien antwoorden de cellen en de vloeistoffen van de chronische wond niet meer aan het signaal van het helen, en de fibroblasten van de chronische wond worden zwak en antwoorden niet aan de groeifactoren. Door debridement, ontruimden wij deze cellen en herstelden de reactie van de wond op het helen van signalen.
Als de inactieve substantie uitdroogt en zwart of bruin in kleur draait, wordt eschar gevormd. Eschars is gewoonlijk taaier en harder, vertonend als droge epidermis en gebrek aan bloedstroom aan dermis en de onderhuidse weefsels. Dit necrotic weefsel is een belangrijke hindernis voor korreling en het gekronkelde helen. Nochtans, 's nachts vormt eschar zich niet, en de zorg zou moeten worden genomen om de kleur binnen de geel, toen grijze wond, gewoonlijk, en tenslotte zwarte te veranderen. Het gele en grijze weefsel stelt over het algemeen voor afwerpend weefsel (Slough) of necrotic eiwitsubstanties zoals collageen, fibrin, en elastine. Soms verschijnt een gele kleur nadat het zwarte weefsel, dat erop wijst dat de wond langzaam vordert, zoals een aderlijke kalfszweer wordt verwijderd. Het koppige gele weefsel is het resultaat van een mengsel van vasculair-vrije vet, collageen, fibrin, en afscheidingen die leucocytten bevatten. De gezonde kleur van de wond tijdens het helen is rood, en de rode wond zoals rundvlees wijst over het algemeen op een gezonde korrelingsbasis en heeft een aangewezen levering van slagaderlijke schepen.
In de meeste gevallen, is de verwijdering van buiten werking gesteld weefsel tijdens gekronkelde behandeling de eerste stap van voorzichtigheid. De keus van debridement methode is gebaseerd op de voorwaarde van de patiënt, de timing, de weefselkenmerken, de pijn, de afscheiding, de besmetting, de kosten, en de algemene doelstellingen. Wanneer de directe drainage of de verwijdering van inactief weefsel klinisch onnodig zijn, kunnen de mechanische, enzymatische, of autolyzymatic debridement technieken worden geselecteerd. Gewoonlijk, moeten wij de algemene situatie van de patiënt eerst overwegen holistically, en als directe debridement, zoals progressieve cellulitis, abcessen wordt vereist, of sepsis, scherpe zou debridement of chirurgische debridement onmiddellijk moeten worden uitgevoerd.
Daarom is debridement vóór het gebruik van VSD zeer belangrijk, en het behandelingseffect van verschillende debridement gevolgen zal uiteindelijk verschillend zijn.